นิยามของ…จุดค้ำยันแห่งชีวิต

บทความต่อไปนี้ได้กล่าวถึงความหมายของจุดยืนแห่งชีวิตได้เป็นอย่างดี อ่านแล้วขอให้พิจารณา ไตร่ตรองว่าอะไรคือจุดค้ำยันแห่งชีวิตของท่านผู้อ่าน เหมือนกับเรื่องนี้หรือไม่ครับ

*******************

ขาคือจุดค้ำยันของชีวิต ไม่มีขา คนเราก็ยืนไม่ได้

ทว่า เมื่อเดินเข้าบ้าน “หลินซ่งอิง” นักเขียนวรรณกรรมเด็ก เขากลับเป็นคนไม่มี “จุดค้ำยืนของชีวิต” เขายืนด้วยไม้ค้ำ 2 อัน เขาป่วยหนักตอนอายุ 16 ปีกระทั่งขาทั้งสองข้างเป็นอัมพาต หลังจากนั้น ก็ไม่เคยนั่งเก้าอี้อีก ยืนด้วยไม้ค้ำ 2 อันแบบนั้นเป็นเวลานานหลายสิบปี !

ผมถามเขาว่าเขียนหนังสืออย่างไร เขายิ้มฝืด ๆตอบว่า “ยืนด้วยไม้ค้ำ 2 อัน เขียนบนตู้สูงนี่แหละ !”


เฮมมิงเวย์ เป็นนักประพันธ์อีกคนที่ยืนเขียนหนังสือ แต่หลินซ่งอิงต่างกับเขา เฮมมิงเวย์ตั้งใจยืนเขียนหนังสือ เพราะมีส่วนช่วยให้เขาสามารถใช้ “ภาษาสั้นกระชับ” จริง ๆแล้วเขานั่งเขียนหนังสือก็ได้ หรืออย่างน้อยเวลาไม่เขียนหนังสือ ก็นั่งพักผ่อนได้

ส่วนหลินซ่งอิงต้องใช้ไม้ค้ำสองอันยืนใช้ชีวิตหรือไม่ก็เขียนหนังสือตลอดเวลา ในพจนานุกรมของเขาไม่มีคำว่า “นั่ง”

เวลานี้เขาอายุ 69 ปี ยืนเขียนหนังสือมานานกว่า 50 ปี มีผลงานวรรณกรรมเด็ก นิทานเด็ก ที่ใช้ภาษาสละสลวย รวมเล่มมากมาย เช่น เรือใบไม้ ราชานักร้อง นกเงือกสร้างรัง ฯลฯ บางเล่มได้รับการถ่ายทอดเป็นภาษาต่างประเทศแล้ว

ผมเพิ่งรู้วันนี้เองว่า

คนเราเชิดหน้าชูตายืนอยู่บนโลกนี้ได้โดยพึ่งพลังแห่งความเด็ดเดี่ยวแน่วแน่ ซึ่งเกิดจากจิตวิญญาณและความศรัทธาบางอย่าง ไม่ใช่ขา 2 ข้าง พลังที่ว่านี่ต่างหากคือจุดค้ำยันที่มั่นคงที่สุดของชีวิต

คัดและเรียบเรียงจากหนังสือ “จงเป็นนายแห่งตน” สำนักพิมพ์เต๋าประยุกต์ 2011

หลี่เจี๋ย เขียน

อธิคม สวัสดิญาณ เรียบเรียง